Diyar Hermezi
 

Bu soru, kelimelerin ötesine geçen insani bir çığlığı barındırıyor. Gücü, sorumluluğu ve adaleti sorgulamaya davet eden derin bir anlam taşıyor.

Bu sorunun derinliğini anlamak için insani, siyasi, ahlaki ve ekonomik boyutlarını incelememiz gerekiyor.

İnsani Boyut: Gözyaşları Evrensel Bir Dil

Aç çocukların gözyaşları yalnızca fiziksel acının bir ifadesi değil, aynı zamanda umudun kaybını ve masumiyetin kırılmasını yansıtır.

Aç bir çocuk, acısını tarif etmek için karmaşık kelimelere sahip değildir, ancak gözyaşları her şeyi anlatır:

• “Ben varım ama görünmüyorum.”
• “Acı çekiyorum ama kimse beni duymuyor.”

Bu gözyaşları bir zayıflık değil, aksine dünyanın umursamazlığına karşı sessiz bir direnişin en güçlü şeklidir.

Siyasi Boyut: İktidarın Acziyeti ve Politikaların Başarısızlığı

Aç çocukların gözyaşları, doğrudan yanlış politikaların sonucudur:

• Kaynakları tüketen anlamsız savaşlar,
• Halkın zenginliklerini bir avuç insanın cebine aktaran hükümet yolsuzlukları,
• Rejimlerden çok masum insanlara zarar veren ekonomik yaptırımlar.

Bu gözyaşlarını görmezden gelmeye devam eden yöneticiler, devletleri yönetiyor olabilirler; ancak halklarını insani bir şekilde yönetme yeteneklerini kaybettiklerini kanıtlıyorlar.

Ahlaki Boyut: Vicdan Nerede?

Yaşayan bir vicdan, harekete geçmek için uluslararası anlaşmalara ihtiyaç duymaz.

Bir aç çocuğun haberlerde kısa bir görüntüye ya da bir raporda geçen bir istatistiğe indirgenmesi, toplumun ahlaki bir hissizliğe sürüklendiğinin göstergesidir.

Aç çocukların gözyaşları, dünyanın sessizliğinin çirkinliğini yansıtan bir ayna ve insan hakları hakkında konuşulan boş sloganların sahteliğini ortaya koyan bir belgedir.

Ekonomik Boyut: İsraf Edilen Zenginlikler ve Nedensiz Açlık

Bugün dünya, herkesi doyurmaya yetecek bir gıda fazlasına sahipken, kaynakların kötü dağılımı ve tekelcilik yüzünden yiyecek, güçlülerin kontrol ettiği bir metaya dönüşüyor.

Aç çocukların gözyaşları şu durumların sonucudur:

• İnsan yerine kârı tercih eden açgözlü ekonomik sistemler,
• Nüfuz ve kontrol sağlamak için yaratılan yapay krizler.

Trilyonlarca doların silahlanmaya harcandığı bir dünyada, bir çocuğun açlıktan ölmesi utanç vericidir.

Yöneticilere Mesaj: Kim Sorumlu?

Bir yönetici sadece bir devletin idarecisi değil, aynı zamanda halkının çobanıdır.

Aç çocukların gözyaşları, tahtlarında oturup halkının acılarını görmezden gelen tüm liderlere karşı bir tanıklıktır.

Çocukların en temel haklarını koruyamayan yöneticiler, gerçek birer lider olduklarını iddia edemezler.
Sonuç olarak, tarih, vicdan ve hatta dinler; açlıktan ölen bir çocuğun karşısında eli kolu bağlı kalan herkesi yargılayacaktır.

Bu Gözyaşları Eyleme Nasıl Dönüşebilir?

Hükümetler için:

• Ekonomik ve sosyal politikaların yeniden değerlendirilmesi,
• Altyapıyı yok eden ve geçim yollarını kesen çatışmaların sona erdirilmesi.

Toplumlar için:

• Dayanışma kültürünün güçlendirilmesi ve yoksulluk ile açlık sorunlarına karşı farkındalık yaratılması,
• Siyasi gündemlerden bağımsız insani yardım kuruluşlarının desteklenmesi.

Bireyler için:

• Bu sorunları görmezden gelmeyerek ahlaki sorumluluk üstlenmek,
• Karar alıcıları harekete geçmeleri için zorlamak.

Aç Çocukların Gözyaşları: Dünyanın Sessiz Yargılaması

Bu gözyaşları, imza gerektirmeyen bir belge gibidir; tüm insanlığı suçlar.

• Bir adaletsizliğe karşı haykırış,
• Vicdanı uyandırmaya yönelik bir çağrı,
• İnsanlığın bir slogan değil, bir taahhüt olduğunu hatırlatır.

Peki, hâlâ yüreğinizde biraz merhamet kaldı mı?
Yoksa aç çocukların gözyaşları, insanlığımızın son damlasına kadar kuruyana dek akmaya devam mı edecek?