Evet, Bir Fenerbahçe – Galatasaray derbisi seyrediyorduk. Belki stadda yerimizi 
alamamıştık ama ne yazar kalbimiz sarı lacivert olarak o Ruh ile yanlarındaydı. 
Dün akşam Ülker Stadyumu'nda oynanan Süper Lig 14. hafta derbisinde Fenerbahçe, 
Galatasaray ile 1-1 berabere kaldı. Galatasaray 27. dakikada Leroy Sane'nin golüyle öne 
geçti, Fenerbahçe ise 90+5. dakikada Jhon Duran'ın kafa golüyle skoru eşitledi.
Şampiyonluğa hasret kalınan 11 yılın ardından, en keskin köşe dönüşlerinde sportif jargon 
ile anlatırsak kırılma maçlarında kırılmış ve şampiyonluğu elde edememiştik. Birkaç kez 
hakettiğimiz şampiyonluk hiç de uzak olmamıştı lakin, Kâh bir düdük, kâh bir Sivas maçı, 
Kâh bir ofsaytımsı, Kâh bir kupa maçına çıkmıyoruzlar arasında yok olup gitmişti 
ümitlerimiz.
İşte bu maça bu bilinçle maalesef sahaya çıkmamış bir takım vardı. Bu takım teknik 
yönetimi dahil olmak üzere eksik ve yanılgılarla dolu hatalı bir taktisyen ve düşük 
motivasyonda idi. 
Biz bunu son 4-5 sezon kendi sahamızda oynadığımız derbi maçlarında görmüştük. 
Tedesco ve ekibinin bu konuda farkındalık yaratmasını beklemiştik ama öyle olmadı. İşi 
elbette ciddiye aldılar lakin ciddiyle yaklaştıkları konu ile gerçekleri bir denklemle bir araya 
oturtamadılar.

Galatasaray son 3 yılın şampiyonu, 1 puan önde olmanın ve yıllardır Kadıköy’de 
yenilmemenin verdiği özgüven ile sahadaydı. Yapacakları en önemli husus sakin kalmak, 
oyunu yavaşlatmak, rakibi sinirlendirmek, böylece aktif düşünsel mekanizmalarını ve 
kulübe dahil topa ve oyuna hamlelerini bozmaktı. Öyle de oldu. İstediklerini aldılar ve 
döndüler.
Şimdi mesele Polyannacılık oynamak ise bunun kitabini yazan Eleanor H. Porter bile 
özellikle yaşasaydı Sayın Mourinho’yu ayakta alkışlardı. Eh biz artık şerbetli olduğumuza 
ve bu felaket geçmişi yakın tarihten hatırladığımıza göre teknik ekip ve futbolculardan her 
kim konuşuyor olursa olsun havanda su dövmek durumunda kalacaktır.
Eğer başka bir kazaya uğramazlar ise 1 puan fark ile Nisan ayı sonuna kadar dışarıdan
alacakları pozitif destekle idare edip sözleşmelerini bu sezon büyük oranda 
tamamlayacaklardır. Peki ya bu iyimserlik mantalitesi yerine çıkıp kazanıp yola devam 
etmek olmaz mıydı?

Ya da şöyle desek; Şampiyonluk adayının kendi sahasında yenemediği lig liderini bir 
başkasının yenmesini beklemek ne kadar futbolcular açısından mantıklı?
Veya Şöyle desek; Galatasaray ile oynanacak rövanş derbisinde galibiyet alınamaz mı? 
Elbette olur ama bu ikileme meydan vermeden Deplasman da oynanacak bir diğer 
Galatasaray ile yapılacak O maça 4 puan önde gitmek için 5 puan önündeki 17 maça kadar 
fazla puan toplamak mümkün mü? Senin kayıplarını da hesaba katmadan hele?
Yani Futbolcular öyle ya da böyle başarısız bir Avrupa sezonu ile şampiyonluk için yetersiz 
performans gösterdiklerinin ne zaman farkına varacaklar? Ya da bu durumu kim ve ne 
gösterecek?
Tamam, Ligi bilen tartışacak bir teknik ekip personeli istenmedi, Özellikle Türk Futbolcu ve 
Türk Futbol iklimini bilen eski bir başarılı Türk Futbolcu da istenmedi. Hatta Kondisyon ve 
taktik antreman eksiklikleri var diye defalarca bir şekilde spor kamuoyuna seslenen bir 
teknik anlayışı gördük. Gördük ama peki bu maçın özelinde daha aşağıda eksiklikleri 
sayacağımız hususlara niye düzelmedi?
Ben mi hiçbir teknik varyasyon sihri hissetmedim. Kornerler amaçsız kullanıldı. Top hızlı 
dolaştırılmadı. Mücadele gücü eksik ve yetersiz kaldı. Karar verici noktalarda geç ve ürkek 
davranan bir takım yayılışı gördük. 
Hatta bir ara şunu gördüğüme çok üzüldüm. Hani Avrupa tedrisatı görmüş dostlarım bilirler. 
Hamburg’da hiçbir zaman topa 3 kere dokundurmazlar. 3 kere topla oynayan futbolcu koşu cezası alır antrenmanda. Peki bakın bizim Fenerbahçeli futbolcular topu aldıklarında kaç 
kez topa dokunuyorlar?
Karar vermeyi bırakın hata yapmaktan o kadar baskı ve rahatsız hissediyorlardı ki 
futbolcular, hepsi emin olmak için topa basıp durdurup sonra kendine bir daha topu çekerek 
garanti altına almak istedi. Ve elbette bu da hem hızı hem süratli oyunu hem top çevirmeyi
hem de bilinmez hareket algısını yitirdi. 
Galatasaraylı futbolcular sanki daha çok koşuyormuş yahut müneccimmiş gibi topa daha 
rahat sahip olmaya başladı. Biz ise topu çabuk kaybedip çok zor kazanıyorduk.
Özellikle kanatlardaki futbolcuların ayaklarına sanki 2 şer kg. ağırlık takılmış gibi 
gidemediler, topla dönemediler, hız kazanıp sıfıra inemediler, orta kesemediler tam 75 
dakika. Bu arada sahanın köşelerinde ki organizasyonsuzlukları ben saydım 45-70 arası 
10’dan fazla top rakip takım oyuncularının ayağına gitti.
İşte bu korku nedeniyle futbolcular yerlerinde çakılı kalırken, ayağında topu tutan kişi 
dripling yaparak yani top sürerek diğer arkadaşının yanına gitti pas vermek yerine.
Bu durumda Galatasaray çok rahat alan daralttı ve gafil avlamamıza fırsat veremedi. İlk 
yarı özelikle paslar futbolcularımız zor kontrol ettiler. Çünkü topsuz koşu yapmak yerine 
çakılı durmayı tercih ettiler. Bu da pasların önlerine veya arkalarına gitmesine neden oldu. 

Herkes garanti oynarsa eski bir hocamızın dediği gibi maç en iyi ihtimalle berabere biter 
demişti. Öyle de oldu. Neden kimse inisiyatif alamadı bu da ayrı tartışma konusu.
Aslında nedenleri uzun yazarım ama zaten keyifsiz bir yazının ana kaynağını teknik yorum 
ile boğmak istemiyorum. Bu arada artık profesyonel futbolda yakışmayan topu taca 
atmalar, arkası dönük top saklamalar, hamle yaparken rakibe faul aldırmalar oyun 
akışkanlığını da zora soktu.
Gerçekte galibiyet için akışkan oyun, dikine 3’lü top çevirmeler toplu hücum ve rakibi 
sahanda karşılama değil orta sahayı geçirmeyecek alan daraltmaları gerekiyordu. Bu 
baskıyı ve hızı arttırıp rakip oyuncuların sinirlenmesine ve daha çok gedik vermelerine 
olanak tanıyacaktı. Öyle olmadı.
Öyle olmadı çünkü stoperler rakip oyunculara O kadar fazla saygı duymuşlar ki hep kaleye 
yakın olmak istediler ve Galatasaray’ın kalemize şişirdiği toplarda forvetler orta saha 
çizgisine gelip istasyon yaparak üçgenlerle bizim orta sahamızı yordu yordu yordu.
Böylece hem zaman kazandılar hem atak akışkanlığı ve üretkenliğimizi minimize ettiler. 
Peki biz ne yaptık?
 

Biz Top şişirdik lakin forvetlerimiz bir hava topu dahi alamadılar. İkincil dönen toplarda orta 
sahamız yorulduğu ve alan sıkıştırması olmadığı için açık bırakıldığından bir ara neredeyse 
60 metrede oynadık.
Rakibin hızlı oyuncuları Sane gibi, iyi pas ve organize ataklar üretip sete çevirebilen 
oyuncuları İlkay, Sara gibi, dripling yapıp boğuşan Osimhen ve Barış Alper, Mücadele eden 
Oyuncuları Torreira ve Lemina kurgu olarak kazanmayı şansa bırakmış ancak rakibi 
yıpratarak tipik bir beraberliği kovalayan oyunu ile başarıya ulaştılar. Son dakika golü 
olmasa planları mükemmel işlemişti diyebileceklerdi.
Peki Fenerbahçeli futbolculara bakarsak eğer;
Ederson; belki tek ihtiyacımız olan yıldız kaleci pozisyonunda kontrpiyede kaldı.
Semedo, Maç kondisyonu halen yeterli değil, çok top kaybetti oyunu hızlandırması beklenen 
isimlerden biriydi.
Skriniar, Ayakta kalması pozitif olsa da hücuma katkısı yeterli olamadı. Pas bağlantıları 
sağlayamadı, ancak asıl problem rakip forvetlere ilk hamle şansını ilk yarıda çok tanıdıkları 
için gol geldi.
Oosterwolde, bu formsuzluk değil, sakatlıktan sonraki gelişim noktası ile stoperdeki yerini 
kesinlikle Yiğit Efe Demir’e bırakmalı.
Brown; Bekleneni veremedi. 2.Yarı çıkışları iyidi ancak, kondisyon sorunu moral ve 
hamlelerini son dakikalarda bozdu ve Tedesco da değiştirdi.
İsmail, Daha iyi hazırlanmasını beklerdim. Maçın en iyi 3 oyuncusundan biri olabilirdi lakin 
vasat kaldı. Böyle karar maçlarındaki durgun İsmail görüntüsü tamamen mental bir 
sorundu.

Alvarez; Kendisi için zor bir maçtı. Genel anlamda elinden geleni yaptı ancak bu maçın 
adamı zaten 6 numara olamazdı.
Nene, Büyük ümitleri ve ilk dakikalardaki iştahı oyunun kaderini değiştirmeye yetmedi. 
Yapabileceği opsiyonları için kafasını kaldırması ve öz güvenini arttırması gerekir.
Asensio, Büyük oyuncular, büyük maçları değiştirir denir. Bugün O gün değildi. Şutları 
isabetli olsa kahraman olabilirdi lakin oyun akış ve ritminde varlık gösteremedi.
Kerem, Mental yorgunluk, Motivasyon sorunları O kadar belli oluyor ki yüzünden bu 
rahatsızlığı atması için destek alması şart.
Nesyri, benim gözlemim kendini hazır as forvet konumlamasından git gide uzaklaşmış 
olması. Pres yapsa bile koordineli yapılmayan her çalışma bir şekilde asli işi olan gol 
atmaya, arkadaşlarına pas dağıtarak pozisyon sokmaya yönelik eylemlerden kendisini 
soyutladı. Resillience çalışması şart.
Levent Mercan, Fred, Oguz Aydin, Anderson Talisca, Jhon Duran oyuna sonradan giren 
isimlerin kattığı hareketlilik beraberliği getirdi ancak pozisyon bulmakta 70 dakika 
Fenerbahçe büyük güçlük çekmesi ise tam bir eleştiri kaynağı olarak ortada duruyordu.
Fenerbahçe’de Neler Eksikti:
1. Hücumda Etkinlik ve Pozisyon Üretimi: Fenerbahçe, 90 dakika boyunca anlamlı pozisyon 
üretmekte zorlandı. Uzun top dışında organize bir hücum planı göremedik; sadece son 
 

dakika golüyle puan kurtarıldı. Yıldız oyuncular etkisiz kaldı. Serbest vuruşlar ve kanat 
atakları plansız ve sonuçsuz bitti. Galatasaray'ın eksik kadrosuna rağmen, Fenerbahçe 
rakip kaleyi zorlayamadı.
2. Oyun Kontrolü ve Tempo Üstünlüğü: Ev sahibi olarak ilk yarı topa dahi sahip olunamadı.
Rakibe, baskı kuramadılar. Maçın büyük bölümü düşük tempoda geçti; Fenerbahçe "el freni 
çekik" bir görüntü verdi.
İkinci yarıda değişiklikler (örneğin Duran'ın girişi) ağırlık kattı, ama genel olarak derbi 
atmosferini yansıtmayan vasat bir performans sergilendi. Tedesco'nun taktiksel tercihleri 
eleştiri konusu; derbide temkinli başlamak artık ne zaman bir teknik analiz olmaktan 
çıkacak bekliyorum. Ama asıl Fenerbahçe neden hep geriye düşüyor ve maçlara 
hazırlanamıyor. Bu özgüven değil bilakis gerginlik. Özellikle Mental destek veren kurum ve 
kurumlar sorgulanmalı.
3. Savunma Disiplini ve Erken Gol Yeme: Sane'nin golünde savunma yerleşimi hatalıydı. 
Jayden Oosterwolde gibi oyuncular formsuz, takım oyunu pas organizasyonunda yok ve 
Semedo, Nene, Kerem ikili mücadelelerde zayıf kaldılar. Skriniar dahil genel savunma 
hataları Fenerbahçe'nin elini zayıflattı.
4. Taraftar ve Atmosfer Etkisi: Kadıköy'de taraftar desteği yetersiz kaldı; İlk başlarda 
kareografi harikaydı ama ıslıklı tepkiler, rakibi oyundan düşürme tezahüratları, futbolcuları 
yüreklendirmelerdeki düşük tezahürat seviyesi, takımı motive edemedi. Derbi ruhu eksik 
hissedildi.
5. Orta saha temposunu kontrol edememek: Fenerbahçe Galatasaray derbilerinde oyun 
hızını belirleyemiyor, özellikle rakip fiziksel baskıyı artırınca merkezde pas bağlantıları 
kopuyor.
Hücum ile stoperler arası mesafe açılıyor. İlk pas çıkışları riskli hâle geliyor, top kayıpları 
artıyor.
Galatasaray’ın savunma + dar alan + disiplinli oyunu sahaya koyması sonrası, Fenerbahçe 
plan değiştirmekte ya gecikti ya da plan B tam başarılı değildi. Uzun toplar, yan değişimler, 
ceza sahası yüklenmeleri gibi alternatifler oyuna yeterince yansımadı. Toplu ve Topsuz alan 
kaydırmaları çok ağır kaldı.
6. Sonuç odaklılık eksikliği: Fenerbahçe derbide oyun olarak üstün gözükse bile bu aldatıcı 
olur, Rakip ihtiyacı olan oyunu oynadığını unutmamak lazım. Fenerbahçe’nin Ceza sahası 
içi son vuruş kalitesi düzensiz kalıyor. “Son pas” kararları yanlış olabiliyor. Bu da toplu 
oyundaki üstünlüğün skora yansımasını engelliyor.
7. Mental kırılganlık: Fenerbahçe derbilerde gol yediği anda; Takımın oyun disiplininde 5–
10 dakikalık bir düşüş yaşanıyor. Telaşla öne oynama denemeleri rakibe daha fazla geçiş 
fırsatı veriyor.
8. Baskı altında pas kalitesi düşmesi: Rakipler önde agresif pres yapınca; Stoper–orta saha 
bağlantısı kopuyor, Kaleciye dönülen toplarda panik oluşuyor, Direkt uzun toplarla çözüm 
aranıyor, bu da top kaybına dönüyor. Rakip pres ve savunma hattı kalabalık olunca, 
Fenerbahçe’nin orta saha- hücum bağlantısı aksadı. Pas trafiği ve hücum geçişleri yavaş 
kaldı; bu da oyunun temposunu düşürdü.
9. Yıldız oyuncuların maç içinde kaybolması: Derbiler yüksek temaslı olduğunda 
Fenerbahçe’nin teknik oyuncuları rahat alan bulamıyor. Dripling üzerinden fark yaratacak 
oyuncular etkisizleşiyor. Merkezde birebir üstünlük alınamıyor.

10. Set oyununda çeşitlilik eksikliği: Rakipler blok halinde savunmaya geçtiğinde;
Fenerbahçe’nin pozisyon varyasyonları sınırlı kalıyor. Durağan hücumlarda rakip 
savunmayı parçalayacak dikine koşular ve üçüncü bölge rotasyonları yeterince gelmiyor.
11. Teknik direktör Domenico Tedesco'nun elindeki seçeneklerle daha agresif bir yaklaşım 
puan farkını açabilirdi. Tedesco, son 5 maçtaki galibiyet serisinden ilham alıp, ilk 15 
dakikayı "blitzkrieg" (hızlı baskı) taktiğiyle geçirebilirdi. Örneğin, İsmail ve Talisca'yı daha 
önde konumlandırıp, kanatlardan Kerem ve Nene ile hızlı hücumlar denemek. Bu, Rizespor 
maçındaki 2-0'dan 5-2'lik geri dönüş gibi motivasyonu erken ateşlerdi.
12. Ayrıca, prim motivasyonu yerine tarihteki oyuncu geçidine şampiyon olup ömür billah 
unutulmayacakları manevi haz, soyunma odasında daha fazla vurgulansaydı, sakinlik 
yerine "galibiyet açlığı" pompalanabilirdi.
13. VAR nedeniyle iptal olan golde; psikolojik yük ağır oldu. Derbi gibi yüksek gerilimli 
maçlarda bu tarz anlar takım motivasyonunu çok etkiler Fenerbahçe bu girdiği ritmi 
sürdürmekte zorlandı. Takımın mental toplanma seviyesini yükseltmesi azami şart olduğu 
ortaya çıktı. Ruhsal darbe konusunda kesinlikle çalışılmalı. Derbi baskısı altında mental 
olarak yetersiz reaksiyon düşündürücüydü.
Derbi atmosferi, baskı ve beklenti altında, oyuncular beklenen reaksiyonu veremedi.
14. Artık Fenerbahçe’de çok belirgin konunun bence Santrafor (Dağıtıcı, oyun kuran, net 
vuruş özellikli Striker) ilk ana temel hedefi olmalı.
15. Aksayan en önemli noktalardan biri gerçek oyun kuran stoper, 8 numara oynayan pres 
özellikli koşan orta saha bence forvet ile ilk 3 devre arası transfer hadisesi gözüküyor.
16. Sürdürülebilirlik adına, takım içi genç, milli, 23 yaş altı yani oynamaya hazır, alt yapısını 
almış oyuncu avı konusunda kesinlikle planlamalar şimdiden yapılmalı.
17. Satış süreci için Szymanski, Becao ve birkaç oyuncu için şimdiden takım bulunması 
istenmeli. Bu takım için ek bir çalışma disiplini getireceğini düşünüyorum.
Genel Değerlendirme ve Fenerbahçe Neler Yapmalı: 
A) Fenerbahçe, rakibinin eksik olmasına rağmen neredeyse tam kadro rakipten üstün 
olamadı. Bu beraberlik, puan farkını korudu ama şampiyonluk yolunda derbi galibiyeti 
özlemini sürdürdü. Tedesco'nun; sezon sonu hüsranı önlemek için hücum varyasyonları 
eklemesi şart.
B) Galip gelinseydi, Fenerbahçe 34 puana ulaşıp lider olurdu (GS 32 puandaydı). Ama 
vasat performans, Galatasaray derbi fobisini sürdürdü. Tedesco'nun sezon için teknik ekip 
dışında mental koçu şart. Tekrar söylüyorum bunu psikolog ve özellikle spor psikologlarının 
Türkiye’de başarılı olduğu bir alan bulunmuyor.
Maçın genelinde, Fenerbahçe oyuna hâkim olmaya çalışsa da: özellikle Galatasaray’ın 
savunma/disiplin odaklı oyunu karşısında beklenen baskı ve isabetli final pasları yeterince 
gelmedi. 
C) Sonuç: 1-1 beraberlik hem lig tablosu hem ruh hali açısından “kaybedilmiş” gibi 
algılandı. 
Eskilerde bir tabir vardır;
Beraberlik “Kaybedilmiş Fırsat"

Bu maç özelinde beraberlik, skora göre yıkım gibi görünse de Fenerbahçe açısından 
kaybedilmiş bir fırsat olarak değerlendirmek daha doğru bence.
D) Evinde, toplu oyunla ve pozisyonlarla Galatasaray’ı zorluyor; ama savunmayı 
parçalayacak somut, net fırsatları gole çeviremediği futbolculara ayrıntısıyla anlatılmalı.
E) Takımın oyun planı, kâğıt üzerinde akıllı ve dengeliydi ama saha gerçekliği; fizik, baskı, 
derbi stresi bu planı bozdu. Demek ki Kırılmayacaksın Resillience (Duygusal Güçlenme) 
çalışacaksın. Ve artık bunu bugüne kadar gelmiş mental motivasyon koçları ve psikolojik 
destek veren kurumlarla yapmayacaksın.
F) Spor; Profesyonel anlamda skor, sonuç ve başarı işidir. Tecrübe, Yetenek, Akıl, Güç, 
Kuvvet, Hız, Sürat gibi eklemeler ilk 3 belirttiğim husus için geçerlidir.
G) Latince’de 2 deyim vardır. Hayatın Felsefesi gibi bir şeydir:
Biri “Memento Mori”, “Öleceğini Hatırla”, diğeri ise: "Memento Amoris" "Aşkı Hatırla"
anlamına gelir.
Futbolcuların rakibe çok saygı duyması ve kafa karışıklığı performansını etkilemesi ve başa 
çıkamamasının nedeni, yönetimin teknik ekibin ve idari kadronun eksikliğidir. Onlara bu 
maçtaki kayıp “Memento Mori”, “Öleceğini Hatırlattı.”
Ancak Geçmişleri, Tecrübeleri, Birikimleri, Gelecekte Kazanacakları Zaferi düşünmeleri ve 
"Memento Amoris" "Aşkı Hatırlamalıydılar." Çünkü bu futbolcuların en sevdiği şey onları 
profesyonelliğe iten şey Futbola aşkları ve tutkularıydı.
H) Ez Cümle; Bu söylediklerim Takımın Eksikleri ve Yapılması Gerekenlerin Formülleriydi;
Belki birileri takıma tekrar hatırlatır. Ama sanırım buna layık görülmediğim için ben olmam. 
Neden? diye sorarsanız eğer:
Böyle bir maça bile gelmesinde imkân ihtimal görülmemiş bir meczuba mı düşerdi tüm bu 
lakırdılar diyebilirler çünkü.
O statta basın tribününde olup da bu yazının şimdiye kadar yarısını kaleme almayanlara 
meydan kaldığı için de bu halde değil miyizdir ki? Derler İnsana.
Aşk ve Tutku dolu Günler Başarınız olsun efendim…
Cihan FULSER
Gazeteci Arş.Yazar Danışman
0532 521 4260
Bizim FM Bizim Haber, Barın Ajans Medya, 
Çanakkale Olay, Baku Tv, Axar.Az, Oxu Haber Azerbaycan
Linkedin:
https://www.linkedin.com/in/cihanfulser
Twitter (X):
https://x.com/CihanFULSE

#DevletBahçeli #kabuletmiyoruz #Özgür #Gençler #500KısmiyeAdaletsizsiniz #GenelBaşkanımız #Reisim #MülakatiçinçözümTBMM #Barzani #SeninleyizReis #MemurEmeklisineAdalet #SportifyWrapped #3AralıkDünyaEngellilerGünü #Güngören'e  #seokjin #Manifest #CONGRATULATIONJIN #Asgari