Ben bir ağaç değilim,
damarlarında sözcükler taşıyan,
kabuklarında duygular gizleyen,
yapraklarını bilinçle döken
bir varlık…
Yapraklarım kımıldamaz,
zamanın fırtınasından yılmaz.
DNA hücre hücre çoğalır,
yeraltı fotosentezin
gizli ışığında.
Solgun beton
şehirlerin damarlarına işler,
Güneş
dar sokaklarda alev gibi akar,
güven — toz misali havaya savrulur.
İnsanlık
kendini unutur,
kültürel köklerinden kopar,
nedensizce
Felakete bağlanır.
İnsanoğlu — anlayışsız,
aklın doğasını baltalar,
dallar vahşileşir,
gezegen susmadan
hükmünü verir.